Jeu sai buc cu jeu hai udiu l’emprema ga dil «vierv», en mintga cass savevel jeu buc tgei che quei seigi. Ei tunava empau da gnierv ni tschierv, senza propi ver ina muntada. Pér in tec alla ga hai jeu viu ch’il «vierv» sto ver da far enzatgei cun la religiun, gie schizun ch’el sto esser ina sort num per Diu.
Zacons onns pli tard hai jeu lu realisau che quei ei in sinonim per «plaid», pia «vierv» munta «plaid» e consequentamein ei Dieus il «plaid». Quei tuna buc aschi niebel sco da gir che Dieus seigi il «vierv». Mo sche jeu patratgel vid igl affon Jesus el pursepen, sche sto quei era buc esser aschi niebel. Enzaco ha quei plaschiu a mi da gir che Dieus seigi il «plaid», secapescha aunc adina senza veramein saver tgei che quei munti.
Aunc inaga pli tard, cu jeu sun sefatschentaus pli da rudien cun ils texts biblics, hai jeu empriu ch’il text original gi ch’il «logos» seigi Dieus (cf. Gn 1,1). Quei ei grec e munta dapli che mo «plaid» ni «vierv». «Logos» ei lungatg, intelletg, senn, mussament, raquent ed aunc bia auter. E tut quei ei Dieus.
Puspei pli tard hai jeu encurschiu ch’il plaid «logos» munta en in connex hebraic era in eveniment ed in agir. Quei «vierv» ch’ei Dieus sto pia era esser enzatgei viv ed imposant, forsa sco in tschierv. El ei enzatgi che colligia, animescha e dat impuls, empau sco in gnierv.