(vallader) «Chi chi tschercha, quel chatta.» – Uschea staja scrit illa Bibla. Id es uschè simpel: Be tschercha e tü chattarast. Per exaimpel dumengia passada: Üna fuorma speciala per la tratschoula pel di da la mamma – Google ha fat üna proposta grondiusa. O tschel di cul velo, a dretta o a schnestra per rivar a Thun? Il muossavia ha muossà la buna via. O l’eivna passada a Roma la tschercha dad ün nouv papa – il füm alb ha annunzchà: el es chattà.
Minchatant maina la tschercha eir ad ün oter böt: Sco tschel di cur ch’eu n’ha tscherchà meis jogurt e n’ha chattà a quel chi til ha mangià davent.
«Chi chi tschercha, quel chatta» sta scrit illa Bibla. Id es uschè simpel. E scha tü nu chattast, lura nun hast oramai tscherchà inandret o forsa al fos lö.
La tschercha dvainta però ün inrichimaint pür scha nus chattain oura, perche chi va, per ir davo.
Mia experienza es però ün’otra: Per exaimpel cun la clav da chasa ch’eu n’ha darcheu üna jada pozzà d’alch vart. Quella chatta pel solit pür davo avair schmiss da tscherchar. O il ögliers ch’eu n’ha tscherchà, per constatar cun passar sper il spejel, ch’eu tils vaiva sül nas. E forsa vais eir vus fingià sföglià tras il cudesch da cuschinar inavant ed inavo, sainza chattar ün trat chi faiva cuaida.
«Chi chi tschercha, quel chatta» sta scrit illa Bibla. E forsa nun esa listess na uschè simpel. La cabarettista Uta Köbernick disch in ün da seis programs: «Scha tü be tscherchast lönch avuonda, lura sast ünsacura – che» (Wenn du nur lange genug suchst, weisst du irgendwann – wonach).
Bleras jadas es precis quai il problem: nus crajain da savair che cha nus tscherchain ed eschan fixats sün quai. Sco ün chan da chatscha giaina davo il fastizi, il nas per terra, e scha nus nu chattain, laschaina pender il cheu. L’impissamaint provocativ «Scha tü be tscherchast lönch avuonda, lura sast ünsacura – che» pretenda perseveranza ed avertezza da tuot ils sens. In prüma lingia pretenda’l però la prontezza da müdar l’aigna perspectiva.
Minchatant nu vaja nempe pel jogurt, ma da partir üna cuaida cun inchün oter. Ed i nu va per la clav persa, ma pel fat, ch’eu n’ha darcheu üna jada massa blers impissamaint chi van tras il cheu e ch’eu dess far alch cunter. «Chi chi tschercha, quel chatta» es sgüra üna vardà profuonda. La tschercha dvainta però ün inrichimaint pür scha nus chattain oura, perche chi va, per ir davo.