La mort evochescha las pli differentas dumondas. Nus umans ans fatschentain però savens pir cun respostas pussiblas, cura che nus essan confruntads cun la mort. Savens èn quellas respostas tut praticas, damai ch’in uman sto vegnir sepulì, sch’el è mort. La mort ha dentant era adina ina vart culturala, ella è preschenta en tut ils champs culturals e collia er tut las culturas dal mund. Quasi sco constanta universala.
Sche nus umans vivessan per adina, avessan nus gnanc in motiv per vegnir or da letg la damaun. I fiss tuttina, cura che nus faschessan las chaussas. Oz, damaun, en tschient onns, u mai.
Enstagl da tractar la mort cun fatgs objectivs e nunsentimentals, dovra l’uman maletgs, istorgias, musica. Cun quai survegn el orientaziun, revelaziun ed er consolaziun. Exact quai porscha il Forum dal santeri da la citad da Turitg, l’uschenumnà “Biro per il davos viadi”. Quel n’è betg mo in post d’infurmaziun e da cussegliaziun individuala, mabain porscha er ina biblioteca, in museum ed ina vasta spierta culturala cun occurrenzas ed exposiziuns. El agescha independentamain da la confessiun e porscha sustegn a persunas muribundas ed a la parentella en temps difficils.
La vita ha mo ina tscherta necessitad, perquai ch’ella è limitada. Quai è in dals motivs per mai da betg temair la mort. Per mai è la mort era ina “raison d’être”, ina raschun d’exister.
Dal servetsch spezial dal Forum dal santeri raquinta il manader Reto Bühler. En Vita e cretta declera el, pertge che la mort “dovra” in center da servetsch, tge che murir munta per el persunalmain, pertge che la mort stuess esser preschenta er en buns temps da la vita e tge che la glieud en il territori rural fa tenor el meglier cun prender cumià per adina en congual cun la glieud che viva en la citad.
