Tut schela en sut la naiv, tut vegn marvegl. Tut ruaussa, il bun ed il mal. La naiv curclescha la dolur, curclescha dentant era ils desideris da lolma. Ed era lolma po finalmain ruassar. La poesia «Neiva, mo neiva» da Gian Fontana ha gia inspirà inqual cumponist. Nus tadlain trais differentas cumposiziuns cun quella poesia:
Neiva, mo neiva, ti caulda neiv,
cuarcla bufatg igl uaul e la pleiv.
Cuarcla tristezia e cuarcla dolur,
cuarclel ravugl dalla tiara la flur.
Redacziun: Rosvita Barenius