Trottar, blers displaschairs e frusts – puspè ina stad cun il luf

Ch’il luf procura er quest onn per lingias grassas e sanguinusas, era cler. Per l’ina datti adina dapli lufs – ed adina daplirs emprendan da surmuntar las mesiras da protecziun. La gronda lavur han pasturas e pasturs. Els curran senza fin ed er quai na preserva betg da grittas e frusts.

Dapi il «NA» dal pievel svizzer cunter la revisiun da la lescha da chatscha, na datti per puras e purs nagin’autra letga che d’installar mesiras da protecziun. E quai vegn er fatg. Betg anc dapertut, dentant adina dapli – e tgi che n’ha anc fatg nagut, cun la speranza da mitschar dal luf, sto uss as metter sin las chommas davos. Tge munta quai precis, d’installar mesiras da protecziun? Quanta lavur, tge custs dat quai? E gida quai insumma insatge? U è quai in zoppegiar suenter che na vegn betg ad avair ina fin? E tge munta quai per purs da vatgas, possessurs d’asens e pulieders? E tge per abitantas e per viandants? Co sai dar ina convivenza cun il luf? Per il «Focus» dals Cuntrasts avain nus inscuntrà purs e pasturs, chaus d’alp ed experts d’agricultura. Nus avain discurrì cun Sara Wehrli, la responsabla da la Pro Natura, e cun Adrian Arquint, il manader da l’Uffizi da chatscha e pestga dal Grischun.