La storta da Crusch
A Crusch rivà pro l’ustaria,
la storta laiva tuor,
ma cun passar dasperavia
tschüf il battacour.
(E tun e tun, e tun e tun, il battacour, tun tun)
Sün fnestra vez ‘na bella matta
chi’m para da tschögnar,
e scha’l vin es bun dafatta
less l’insajar.
(E cluc e cluc, e cluc e cluc, less l’insajar, cluc cluc)
Il vin es bun, la matta scorta...
no staivan be dastrusch.
Uossa n’ha chattà la storta
per star a Crusch.
(E sumesum, e sumesum, per star a Crusch, sum sum)
(Chanzuns da cumpagnia, Uniun dals Grischs 1997)