(vallader)
Co mâ po quai dvantar Nadal?
Nadal es üna festa chi sdruaglia emoziuns. Tant per quel chi celebrescha Nadal sco Festa scritta gronda sco per quel chi mai nu gess a predgia, nu spargnan quists dis cun purtrets sco cha Nadal stess esser. «La glieud nu sa plü che cha Nadal voul dir!» as struscha lura forsa ün zich cun «Tü crajast propcha cha la naschentscha d’ün uffant avant raduond duamilli ons müd’amo hoz tia vita?».
Che significha Nadal hoz e quia? Sco cha nus discurrin d’inrar da nossa cretta i’l public, nu’s dudiraja uschè suvent ün tal discuors. La cretta es üna chosa persunala, il plü da tuot tocca quella i’l ravuogl da la famiglia. Apropo famiglia:
Nadal – quai voul dir s’algordar precis per trais uras chi s’ha insomma üna famiglia …
Cur chi’s disch Nadal pensan blers ad inscunters tanter fradgliuns e generaziuns e minchatant eir tanter vegls conflicts o mancanza d’üna relaziun dürant l’on. Cha la brama per ün’armonia our da bleras radschuns inexistenta nu facilitescha la chosa, s’inclegia lura bod da sai: «Be cha tuot saja bain preparà, lura nu farana quist on dispitta!» chatta seis rebomb critic cun «Sco sch’üna chandaila savess portar pasch in quist muond!?».
Nadal vain cun blers purtrets, ideals e pretaisas, per quels chi van mincha dumengia a cult divin o a messa sco per quels chi nu van mai. Il ris-ch per malinclettas e dischillusiuns es grond.
Co mâ po quai dvantar Nadal?
Blers da quists purtrets dan perdütta da bramas profuondas da l’esser uman: per pasch, amur, relaziuns intactas e vaira cumünanza … Quists sömmis vegnan sainz’oter cuntrastats da la realtà da nos muond.
Co mâ po quai dvantar?
Po almain üna part da noss sömmis dvantar realtà? O che pudaina far per chi dvaintan almain là ingio cha nus eschan ün zich vaira?
Co mâ po quai dvantar? (Lc 1,34)
Insè es quai la dumonda da Maria chi ha güst dudi l’anguel Gabriel ad annunzchar ch’ella saja miraculusamaing in spranza dal Spiert sonch. Quists pleds stan però per üna vardà plü generala: La surpraisa, il misteri, l’incredulità, e lura listess la fiduzcha, tuot quai tocca pro l’istorgia da Nadal, pro’l raquint cha Dieu vain pro nus essers umans in quist muond precis sco ch’el es: ün muond asper, minchatant violent, lungurus, banal, difficil o eir adüna darcheu bel.
Independentamaing da la dumonda, schi’s doda quista nouva sco part da la litteratura mundiala o sco part da la Soncha Scrittüra, ha quist raquint la forza d’ans regalar üna nouva spranza, üna nouva motivaziun per ans ingaschar per noss sömmis. – Ed uschè dvainta Nadal, ün Nadal da sömmis!